پاسخ به کامنت دوستی!

دوستی با اسم مستعار آموس برام کامنتی گذاشته که حس میکنم از سر تعصبش به قلم و هنر خواسته درد دلی یا بهتر بگم دغدغه اش را یادآور شه! بنا به اینکه کامنتارو نمیتونم تایید کنم امااین بار مجبورم پاسخ خودمو اینجا بزارم که نه از سر توجیه و یا رفع تکلیف و یا خدایی نکرده توهین به این دوست عزیز، بلکه شاید کسی از دوستان همیشگی این وبلاگ هم، چنین به خاطرش خطور کرده باشه!

(سلام ترانه خانوم عزیز

شما مدیر این وبلاگ هستی؟؟؟

این چه وضعه مدیریت وبلاگه؟؟

به نظر من شما باید بری یه فروشگاه لوازم لوکس زنونه رو مدیریت کنی نه یک وبلاگ عاشقانه رو!

برو یه مغازه کرایه کن و لباس و لوازم آرایش زنانه بفروش و بذار یه آدم بزرگ وبلاگ رو اداره کنه.

با تقدیم احترامات )

آموس عزیز بی شک به دقت پستهای این وبلاگو مطالعه نکردید که اینطوری قضاوت میکنید .از نظر من فضاهای هنری و شعر نباید به گونه ای انحصاری در بیاد. خود شاعر و شعر که حرفی از روی احساسه نباید در بند قوانین خشک قرار بگیره چرا که رسالت هنر آزادی و رهایی از زنجیرهای خود ساخته است و خواننده از هرنوع و تبار و عقیده و هر گروهی که باشه اگر شعر، شعر باشه با اون همراه میشه! اصلا رسالت این وبلاگ همینه و باید عرض کنم تک تک دوستان خوبی که بواسطه این وبلاگ با من آشنا شدن هیچگاه با دعوت اینجا نیومدن و همگی اینجا رو متعلق به خودشون میدونن، همان گونه که هست… 

راجع به پیشنهاد فروشگاهی که دو بار بر دایر کردنش تاکید فرمودین هم باید عرض کنم، قبلا صورت پذیرفته و اتفاقا فروشگاهی به شرح مذکور دارم و هیچ ربطی بین این وبلاگ و آنجا نمی بینم!!!

چشم ظاهر بین بر آزار است وای ار بنگرد

این گلستــانها که پنهان زیر خارستان ماست